MilleNoveCentoDieci Nero di Troia

Nero di Troia, voor een beetje zelfrespecterende nerd is dit natuurlijk echt een prikkelende naam. Zou er een connectie zijn met het oude Troje? De meeste resultaten op Google zeggen van niet, het is slechts vernoemd naar het dorpje Troia in Puglia, de Italiaanse ‘hak van de laars’. Nou zouden wij onszelf geen Pandora’s Bottle meer kunnen noemen als we ons daarmee lieten afschepen, dus ik ben met liefde verder gaan graven en de rabbit hole van Griekse mythologie voor jullie ingedoken. Een aflevering van the Bold and the Beautiful is er niks bij, want na een half uurtje stambomen omzagen en een ware soapopera van patricide, infanticide en genocide verder ontdekte ik dus het volgende. Het stadje (of nou ja, gehucht) Troia is volgens de legendes gesticht door Diomedes. Eén van de grote Griekse helden uit de Ilias van Homerus, die medeverantwoordelijk was voor het vallen van Troje. Voor wie zich nu op z’n hoofd krabt, deze koning voerde een vloot van wel tachtig schepen aan en verwondde tijdens de strijd zelfs Aphrodite, de godin van de liefde en Ares, de god van oorlog, met een speer. Maar dat geeft niet, hij zat inderdaad niet in die film met Brad Pitt.

We graven nog even verder. Diomedes zou volgens de mythologie de kleinzoon zijn van Oeneus (voel je ‘m al aankomen?). Een Calydonische koning die eens Dionysos, de god van de wijn, op bezoek had. Dankbaar voor de geweldige gastvrijheid van Oeneus gaf Dionysus een druivenplant, liet hem zien hoe hij het moest verbouwen en beval hem de plant voortaan oinos te noemen (οίνος, zo komen wij aan het woord wijn), en zo kwam het wijnmaken naar het oude Aetolië. Toen de Grieken in de 8e eeuw voor Christus landden in het zuiden van Italië en een blik wierpen op het landschap dat duidelijk ook bezoek had gehad van Dionysos, verklaarden ze het prompt Oenotria, het land van de wijn. Dat is toch prachtig!

Nou ja afijn, maar hoe smaakt die wijn nou. Nou een stuk zachter dan deze geschiedenis. Nero di Troia (en ook de andere druif in deze wijn, de Primitivo) geven smaakvolle wijnen met veel zwart (over)rijp fruit en iets hartigs. Veel smaakvolume, maar niet te veel heftige tannines. Heerlijk om zo te drinken, of met een borrelhapje.