Bodegas Mateos Rioja “La Mateo” Tempranillo Blanco

Tempranillo Blanco, had je daar ooit al eens van gehoord? Van ‘gewone’ Tempranillo natuurlijk wel. Dé Spaanse blauwe druif, je zou denken dat ze niets anders aangeplant hadden. Maar dat woordje Blanco erachter is hoogstwaarschijnlijk nieuw voor je.

Om de zoveel tijd komt er eens een nieuwe druif uit. Zoals bij muziek is dat soms een hit en meestal een misser. Dat is altijd een beetje een gevoelige zaak. De druif is voor een heel groot deel onderdeel van de marketing van de wijn. Men koopt een merlootje of chardonneetje en hele volksstammen wijken nooit af van hun huisdruif. Dat is heel anders bij de meeste andere gewassen, want welke consument geeft nou de voorkeur aan KWS Johaninio maïskolven? Afijn, je kunt dus niet zomaar met een nieuwe druif aan komen zetten. Om het actief veredelen van druiven hangt zelfs een negatieve sfeer van Duitsers in labjassen, terwijl een goede Scheurebe (1916) toch zeker niet te versmaden is. Nee, wijnboeren doen er natuurlijk alles aan om hun wijn naar eenzame hoogtes te praten, met aanprijzingen als ‘deze hectare is véél beter dan die van de buurman’ en ‘van deze druif werden de Romeinen al dronken’, waardoor je zou denken dat het toch wel zo’n epische en edele vrucht moet zijn, eenvoudige stervelingen dienen daar niet mee te gaan hannesen in een petrischaaltje. Daar komt een kleine verschuiving in, nu we vanwege klimaatverandering met enige haast wel móeten experimenteren, maar de consument is nukkig.

Gebeurt zo’n kruising dan niet spontaan in de natuur? Ja, maar daar wordt nauwelijks wat mee gedaan. Per ongeluk ontsproten druifjes worden omgeschoffeld, het meeste levert toch geen bruikbare wijn op. Maar hoe kom je dan aan meer druivenplanten? Nou, voor een veld Tempranillo snij je stukjes af van een bestaande Tempranillorank, en die stek je dan tot je veld vol staat met 100% Tempranillo. Maar heel, heel soms, alsof de goden het gewild hebben, muteert jouw stekje, en dan komen er druiventrossen aan die helemaal niet naar blauw verkleuren, maar groengeel blijven. Het is dan al een volgroeide druivenrank, dus je kunt er eens wat mee brouwen. En als het resultaat dan verdraaid goed smaakt, dan plant je er een nieuw veld mee vol en zorg je dat het één van de 9 toegestane rassen voor witte Rioja wordt. Zo, en dan snap je nu ook hoe het zit met Pinot Noir, Blanc en Gris.