Carlos Plaza Merlot Extremadura

“Ik zoek een lekker soepel wijntje voor vanavond, maar nou ook weer geen Merlootje, hoor!” Er zijn nogal wat druiven die door wijnliefhebbers gehaat worden. Het lijkt voor bepaalde wijnfanaten een manier om te laten zien hoeveel verstand ze wel niet van het onderwerp hebben. Een uitgesproken mening is een onderbouwde mening, denken ze. Een beginnende wijnhobbyist en een echte expert hebben juist één ding gemeen, ze begrijpen heel goed dat er nog heel veel te proeven is en dat ze nog lang niet alles weten. Een bekend voorbeeld is wat we een ABC-tje noemen, als iemand Anything But Chardonnay bestelt. Want die zijn allemaal vet en boterig, toch? Dus daar kun je van houden of niet. Maar Chardonnay is juist een kameleon die echt in allerlei wijnstijlen verstopt kan worden, waarvan Champagne niet het minste voorbeeld is. Sauvignon Blanc is er nog zo één (zure kattenpis!) en ook Riesling (laffe Liebfraumilch) heeft het wel eens zwaar te verduren. Onder de rode druiven is Merlot zo’n beetje de bekendste love it or loathe it druif. Er is een briljante film, Sideways, waar dit zo’n beetje de clou is. Dat ging overigens vele kijkers volledig over het hoofd, waardoor het na de terecht gewonnen oscar zorgde voor een daling in de verkoop van tot wel 2%, wat ze het Sideways-effect hebben genoemd. Wat zijn we toch ook een stelletje beïnvloedbare dodo’s.

© Pandora's Bottle (2019). Elk jaar proeven we de nieuwe jaargangen van Carlos door. Helaas niet in Zuid-Spanje, maar in een beurshal in het druilerige Düsseldorf.

Van Merlot kun je namelijk het hele spectrum van “zacht zwoel fruitig”, tot “zwaar kruidig hartig” maken. Dat laatste kost wel wat meer inspanning van de wijnboer, dus er wordt ontzettend veel in die eerste categorie gemaakt. En ja, daar zit veel bij wat niet bepaald best is. Het mooie van de Merlot is juist zijn brede potentie. Een beetje degelijke wijnboer heeft er in de wijngaard een hele makkelijke en dankbare druif aan, die niet bang is voor de zon en ook niet gelijk de schimmel in z’n nek heeft staan als het een keer wat kouder is. In de wijnkelder kan je er ook alle kanten mee op, fris, zwaar, geen hout of wel hout, waar je maar zin in hebt. En die potentie is echt enorm. Eén van de allerbeste Merlots (Château Petrus) ter wereld rolt voor gemiddeld €2000 per fles over de toonbank! Maar goed, wat als je nu tussen de twee extremen wil zitten? Dan krijg je zoiets als de Merlot van Carlos Plaza. Zacht, duidelijk (rood) fruit, maar ook complex en krachtig genoeg om naast een net zo breed spectrum aan gerechten te zetten.