Het is al een tijdje geleden, maar het avontuur dat Bart en ik beleefden op Vinitaly staat nog vers in ons geheugen. We merken dat wanneer we vertellen over deze beurs, mensen ontzettend enthousiast reageren en zich afvragen hoe dat er nou uitziet en wat wij daar precies doen. Het spreekt op de één of andere manier erg tot de verbeelding (waar ik mijzelf in herken). Tot een jaar geleden wist ik zelf ook niet wat ik aan zou treffen. Nu ik het wel weet, wil ik dat graag met jullie delen. 

De eerste drie dagen stonden stampvol met afspraken. Direct na de vlucht reden Bart en ik naar Bergamo voor een Italiaans kopje koffie. Fantastisch, de bladeren zaten daar wel al aan de bomen en we konden heerlijk neerstrijken op een pittoresk terrasje. Daarna direct door naar het nabijgelegen wijnhuis La Torre. We importeren de Franciacorta (Italiaanse versie van Champagne) van ze en twee huiswijnen. We werden feestelijk ontvangen (hoe kan dat ook anders wanneer je Franciacorta produceert) tussen de wijngaarden en bloeiende bloesembomen. Het was er sereen, je hoorde alleen wat vogeltjes fluiten. Een mooie start van ons avontuur. Na een heerlijk diner in La Torre's eigen restaurant vervolgden wij onze weg naar het vakantiepark waar wij een bungalow huurden. Direct pitten, klaarstomen voor een drukke dag.  

Zoals je misschien weet importeren wij al onze wijnen zelf, voornamelijk uit Italië. Een béétje zichzelf respecterend wijnboer uit Italië staat op Vinitaly in Verona. Even voor de beeldvorming: het huren van een stand is een prijzige kwestie en kan tot in de tonnen oplopen. En dan te bedenken dat Vinitaly gevoelsmatig even groot is als Amsterdam. Voor ons is het zaak om de wijnboeren op te zoeken waarvan we afnemen, zodat we in korte tijd zo veel mogelijk nieuwe jaargangen kunnen proeven. We walsen, ruiken, proeven, spugen, onderhandelen en lachen heel wat af op zo'n dag. Aan het eind van de dag kan je geen wijn meer zien. Dan gaan we uit eten met wijnboeren, die hun eigen wijn meebrengen, en kunnen we tóch ineens weer wat wijn aan. Zo gaat dat gedurende een aantal dagen. De laatste dag houden we vrij om nieuwe pareltjes te kunnen ontdekken. We worstelen ons dan door een enorm aantal smerige wijnen heen om die te kunnen vinden. Als we ze dan vinden is dat natuurlijk een moment om ontzettend blij van te worden. We gaan dan nog niet direct over op importeren, maar laten wat wijn naar Nederland komen om ze daar nog eens objectief te proeven. Als we ze dan nog steeds lekker vinden (niet altijd het geval), gaan we onderhandelen. Als we vervolgens tot een goede prijsafspraak komen, kunnen we de wijnen importeren en kun jij ze ook testen.

Allemaal leuk en aardig, maar nu heb je nog steeds niet met eigen ogen gezien hoe het werkt. Misschien is het beeld wat positief gekleurd, maar deze beelden zeggen meer dan duizend woorden:


En, voldoet het aan de verwachting? Volg dan vooral ons Youtube-kanaal voor meer avonturen.