Waarom we Pandora's Bottle heten

3 min. lezen
Op de Millenium bridge

Niks veranderd.

 

Er was eens…

 
 
...een student Sterrenkunde die op vakantie ging naar Italië. Bart bezocht zijn beste vriend in Florence toen deze daar een tijd woonde en studeerde. We waren al een tijdje fanatiek bezig met lekker koken en zochten daar dan een lekkere wijn bij uit. Heel sophisticated ging dat nog niet. Bart las een stoffig wijnboek of drie van zijn ouders en met die kennis en ons studentenbudget struinden we het supermarktschap af. Maar na die vakantie kwam hij terug met wijnflessen in de ogen. Hij had daar echt de Wijn der Wijnen gedronken, de start van een obsessie. In misschien wel de meest karakteristieke enoteca van Toscane, in Greve, stond een groepje mensen rond één van de wijnpalen waar je met een soort creditcard glaasjes kon tappen. “Goh, dat moet dan wel wat bijzonders zijn”. 
 
 

“One of the greatest Brunellos of all time”

~James Suckling
 
Eenmaal thuis bleek het de Casanova di Neri 2001 te zijn geweest, een wijn die 100 punten van James Suckling had gekregen namens The Wine Spectator. 
Big deal voor Brunello en ook voor ons. Toen begon het vergaren van boeken en kennis en wijn. Vooral veel wijn. We leefden alleen nog steeds op een studentenbudget en die is niet echt geschikt voor nog meer van dat dure spul. En waar kun je je laven aan heel veel soorten wijn én heel veel kennis over wijn? Wijnbeurzen! Dat is natuurlijk niet zo romantisch als rondrijden door pittoreske landschappen in Frankrijk of Italië (deden we ook), maar wel heel efficiënt.
 
Die beurzen zijn alleen niet echt bedoeld voor wijnliefhebbers, maar voor wijn professionals. En zo ontstond Pandora’s Bottle. The London Wine Fair was relatief makkelijk binnenkomen zonder een wijnbedrijf, maar je moest wel een beetje doen alsof. Wijn was nog vol magie voor ons (nog steeds), maar het kwam nog vaak genoeg voor dat we alleen wanhoop in een fles aantroffen. Met een knipoog naar de mythe van Pandora hadden we nu onze geuzennaam.
 
Daar stonden we dan, met badges rond onze nek, jasje dasje, Director and Head Sales & Marketing Pandora’s Bottle, kom maar door met die wijn. We proefden geweldige dingen, bijzondere dingen (PX uit 1920, Champagne uit 1981, anyone?) en ook een heleboel rommel, maar we leerden er wel veel van. Tot het moment dat we de Franciacorta (zeg maar, Italiaanse Champagne) van Berlucchi tegenkwamen. 
En toen begon het een beetje te borrelen. “Wat nou als we een paar doosjes aan vrienden slijten voor Kerst ofzo, dan kunnen we er een beetje serieuze hoeveelheid van naar Nederland krijgen”.
 
Dat was in mei 2008. In augustus hadden we ons huurcontract voor de winkel in Gouda afgesloten, een kvk-nummer en op 13 november 2008 gingen we dan voor het eerst open. Het is zo jammer dat we toen nog niet veel foto’s maakten met onze telefoons, ik zie ons nog zitten in die kelder, met ongeveer 200 blind geproefde wijnen en lakens voor de ramen. We hadden een winkel te bouwen, maar nog geen woonplek in Gouda.
 
Die wijnbeurzen zijn nog steeds, bijna 12 jaar later, een hoogtepunt in het jaar voor ons. In het voorjaar borrelen de nieuwe ideeën op, zijn de nieuwe jaargangen te proeven en kunnen we onze wijnboeren allemaal weer even bij elkaar zien. Tussen de flessen rampspoed gloort de hoop.
Wees de eerste om te reageren...

Laat een reactie achter

Wij slaan cookies op om onze website te verbeteren. Is dat akkoord? Ja Nee Meer over cookies »