Oddone Prati Brachetto Spumante Rosato “Brascé”

Nu we al een goed aantal jaar rondlopen in de wijnwereld blaas je ons niet zo gauw meer van onze sokken. Ik wil absoluut niet zeggen dat ik alles wel zo’n beetje gezien heb, want zeker wanneer je regelmatig contact hebt met wijnmakers val je nog elke dag van de ene verbazing in de andere. En wie ons een beetje kent weet ook dat je echt van goede huize moet komen als je ons wil doen stilvallen (hé, niks aan de hand, wij weten zelf ook wel dat we lang van stof zijn).

Maar op Vinitaly 2023 gebeurde het dan toch. Met de duidelijke doch schier onmogelijke opdracht om een Italiaanse Chardonnay met een internationale smaak te vinden, waren wij onze kostbare vrije minuten een beetje aan het rondstruinen geweest. Totaal ineffectief op een beurs met gemiddeld 200.000 bezoekers met een vloeroppervlak van 95,000 m2, maar we deden ons best. We liepen even langs een wijnhuis wat we al kenden om hallo te zwaaien en in die drie minuten waarin we dapper ons best deden om de dikke Italiaanse knuffels op te vangen viel mijn oog op een Chardonnay uit Piemonte. Nou goed, de shellshock over deze wijn zal ik nog eens in een andere box gaan beschrijven, maar er zat een superleuk Italiaans wijnmeisje aan vast. Die zoveel energie had dat ze prompt alle wijnen van de ándere wijnboeren met wie ze de beursstand deelde begon aan te prijzen. “Maar maak jíj nog iets anders, eigenlijk?” probeerde ik voorzichtig, en met een zenuwachtige lach kwamen er nog wat wijnen op tafel. Ze maakt nog maar net wijn, van die Chardonnay bestaan er maar een fles of 1000. Waar die bescheidenheid vandaan kwam mag Joost weten. We kregen deze mousserende rosé ingeschonken met een soort “laten we hier eerst eens simpel mee starten”-achtige bullshit-introductie want hallo, dít is lekker zeg! Het bleek van de Brachetto-druif. Nou, dan heb je ons dus stil. Want hoewel wij totaal niet vies zijn van een zoete wijn, allesbehalve zelfs, is de klassiek zoete Brachetto d’Acqui niet iets wat we ooit zouden overwegen. Uit een line up met alleen de druif genoemd op een label had ik hem overgeslagen, zoveel is zeker. Dit is echter fris, aromatisch, zelfs bloemig maar toch mooi droog en met een fijne mousse. Van het soort dat je zegt, laat dat glas maar staan terwijl je me de rest laat proeven, dan heb ik wat te drinken. En op een beurs waar we gemiddeld 600 wijnen proeven in 4 dagen en we ons daarna afvragen wat voor debiele hobby wij eigenlijk hebben, zegt dat eigenlijk alles.