I Capitani “Faius” Irpinia Bianco

Vroeger was niet alles beter

We weten haast niet beter, maar vroegâh (laten we zeggen pre 1960), kenden mensen druivennamen nauwelijks. Je wist of je hield van Bourgogne of Bordeaux en een excentriekeling durfde Elzas of Rhône te zeggen (die had er dan Echt Verstand van). Met de opkomst van wijnen uit de Nieuwe Wereld is dat allemaal veranderd. Als je in de VS Pinot Noir had aangeplant, schreef je vóór 1960 Burgundy op het etiket om duidelijk te maken waar het naar smaakte. Dat vonden ze in Europa niet zo leuk, en handig was het eerlijk gezegd ook niet, dus ging men over op het vermelden van de druivenrassen. Nu zijn namen als Merlot of Pinot Noir niet meer weg te denken uit onze wijnvocabulaire. Als je wil uitleggen wat je graag lust noem je vaker het druivenras dan de herkomst. Men werd zich daarnaast bewust van monovarietal tegenover blends: de unieke smaken van pure druivenrassen, tegenover het voordeel van het combineren van hun beste eigenschappen.

© Pandora’s Bottle (2018). Groeten van wijn ster Antonio.

Wine is the only artwork you can drink

Niet gebonden aan het terroir van je lapje grond, en dus niet met een daaraan verbonden vooroordeel, werd dit gebruik ook vlug populair in de Oude Wereld. Het was niet langer end of discussion om te zeggen dat je een felbegeerd plekje in de Bourgogne had, het werd relevant welke keuzes je had gemaakt in de wijngaard en de wijnkelder. Terecht, vinden wij. Uiteraard is de ligging van je wijngaard en de bodem heel belangrijk. Maar waar een onervaren wijnmaker groentensoep met druiven van Romanée-Conti zou kunnen bereiken, weet een ervaren wijnmaker een prima wijntje te brouwen in Drenthe.

Blend in to stand out

Antonio van I Capitani heeft besloten zich niet in die discussie te mengen en doet gewoon beide. Hij maakt Falanghina, Greco di Tufo en Fiano di Avellino in pure vorm, waarbij de laatste twee ook nog eens officiële DOCG’s zijn, de beste herkomstbenaming in Italië. Én hij maakt deze Faius: een blend van alledrie met een lichte touch eiken voor een beetje romigheid, om te laten zien dat hij het kunstje in de wijnkelder ook verstaat. Luca Maroni, de Harold Hamersma van Italië, is het daar in elk geval roerend mee eens. Faius scoort elk jaar hoge punten, maar jaargang 2009 was zelfs de tweede beste witte wijn van Italië met een score van 96 punten. Op een schaal van 99, want hij vindt dat “geen wijn perfect is”.