I Capitani Taurasi Bosco Faiano

Brunello, Barolo, Amarone…die kennen we allemaal wel toch? Grote beroemde rode krachtpatsers uit Italië. Inmiddels weten de meesten deze wijnen met Kerst wel bij ons uit de schappen op te duikelen. En zeker van Amarone weet de gemiddelde Nederlander wel dat je die hoort te bestellen als je in een restaurant zit waar de servetten van katoen zijn. Voor maximale bewondering van je tafelgasten en maximale impact op je portemonnee. Maar als je nou naar Italië op vakantie gaat, kun je daar niet meer mee aankomen, hoor. Dat is alsof je alleen de muziek luistert van de BN-er die deze week op de cover van de Privé staat. Nee, als je echt het respect van de Italiaanse kelners of je Italiaanse date wil hebben, dan bestel je Taurasi. Je kunt het ook nog eens onmogelijk verkeerd uitspreken, succes gegarandeerd.

© Pandora’s Bottle (2018) Zomerfestival in Taurasi. In de zomer is er eigenlijk elke dag wel ergens in de streek zo’n festival.

Maar goed, wat heb je dan eigenlijk besteld? Het wordt wel eens de “Barolo van het Zuiden” genoemd. Dit wijngebiedje, dat ook Taurasi heet, vind je ongeveer op 80 kilometer landinwaarts van de Vesuvius. Het is hier zinderend heet en droog en hier verbouwen ze de druif Aglianico al sinds (hoogstwaarschijnlijk) de Grieken ‘m meenamen. Van deze “Vitis Hellenica” (later verbastert tot Aglianico) maakten de Romeinen dus al wijn. Maar dat smaakte bepaald niet naar wijn zoals wij het nu kennen. De Romeinen mikten er graag allerlei kruiden in zoals rozemarijn en kardemom, verdunden het met een plens water, uit de zee als het moest, en dronken het graag mierzoet. Dat kon met honing, of sapa, in loden schaaltjes ingekookt druivensap. Of met loodacetaat, ook wel duivelssuiker genoemd, als het dan nog niet zoet genoeg was. Misschien niet zo vreemd dat er zoveel Romeinse keizers volslagen krankzinnig werden, want hoe rijker, hoe minder je dit smakelijk giftige brouwsel verdunde. Nee, dan liever de Taurasi uit de 21e eeuw. Deze druif geeft hele donkere, bijna zwarte wijn, met de herkenbare Italiaanse tannines. Wij vinden het heerlijk om op onze wijn te moeten kauwen, en het liefst eet je hier ook wat bij. En added bonus, het maakt ‘m één van de langst houdbare Italiaanse wijnen, en die zijn normaliter al niet kapot te krijgen. Als je inmiddels diepgelukkig onderuitgezakt in je stoel zit met een glas van deze wijn in je hand kun je gauw nog online kijken of wij flessen 2001 over hebben, dan weet je helemaal niet wat je meemaakt.