La Polzella Umbria Rosso “Elisabetta”

Kijk, dit is nou een fantastische wijn. Dat zie je toch zo? Die slanke fles, dat indringende oog en de zwoele lippen die je lijken te zeggen dat je deze wijn NU moet opentrekken. Afijn. Smaken verschillen natuurlijk. De artistieke expressie van de wijnboer (of die van de ingehuurde graphic designer) hoeft niet die van jou te zijn. Belangrijker is: wat zit je hier nou eigenlijk te drinken? 9 van de 10 keer is het voor een leek niet te herkennen of een onbekend woord verwijst naar de druif, de wijnmaaktechniek of gewoon de naam van de wijnboer met die wansmaak. Wat kun je aflezen van dit label?

Naam van het wijnhuis – Dit is gelijk een lastige. Niet ieder wijnhuis heeft de eenvoudige structuur van 1 wijnboer = wijnfles. Soms zit daar een cooperatie achter, of bezit een wijnboer meerdere wijngaarden die hij onder meerdere namen op de markt brengt (ik zeg hier “hij” want ik zou deze als vrouw echt nooit verzonnen hebben). Dit is van die laatste soort, en La Polzella is zijn wijngaard wat meer onderaan de heuvels.

Naam van de wijn – Elisabetta, nou dat zal de mevrouw op het label wel zijn. Ik hoef hier niet te twijfelen of het misschien de druifnaam is. Voor zo’n soort wijn ‘koos’naam bestaan verder geen regels.

Appellatie – Waar komt het vandaan en hoe streng hebben ze zich aan een lokaal recept gehouden? Het heet “Indicazione Geografica Tipica Umbria Rosso, ofwel “rode wijn uit Umbria, typisch voor de regio”. Deze categorie zegt nog niet veel over de wijnmaaktechniek, maar wel over de druiven. Typisch voor deze regio zijn Sagrantino en Sangiovese, dus die zitten er zeker in.

Jaartal – Slaat altijd op het oogstjaar. Afhankelijk van het moment waarop je ‘m koopt geeft je dat een hint naar de wijnmaaktechniek. Kostte hij veel en was -ie op het moment van aanschaf al wat jaartjes ouder, dan is het waarschijnlijk een tijdje uitgebroed in een houten vat. Deze is net iets meer dan 2 jaar oud en dus van Sagrantino, als je die kent weet je dat je tanden ervan uitvallen als je die te jong drinkt, dus hij is voor deze druif nog jong, en niet óók nog houtgelagerd. Wetgeving – Er moet bijv. altijd een alcoholpercentage op staan en dat er sulfiet in zit. Ja, óók als dat niet toegevoegd is door de wijnmaker. Het is niet veel en komt van nature voor in wijn, maar voor 2% van de wereldbevolking is het een allergeen. Die geeft je bijv. jeuk en geen hoofdpijn, trouwens. Meestal had je het bij een glaasje minder moeten houden.

Wat boeit het – Wat ons betreft dus weinig, we heten niet voor niets Pandora’s Bottle, dus bij ons gaat het open voor we beoordelen wat er in zit, en gelukkig is dit een heerlijk fruitige wijn voor zomaar.