Piandaccoli “Cosmus” Chianti Riserva

Terwijl ik dit typ wordt er geschiedenis geschreven. De Nederlands kampioenen van 2021 hebben met de vierde plaats de hoogste Nederlandse score ooit gehaald op het WK blindproeven. Sarinah’s team was Nederlands kampioen in 2019 en had met de negende plaats het vorige record in handen. Tijd voor een les blindproeven!

© Pandora’s Bottle (2018) Giampaolo Bruni, de oprichter van Piandaccoli is een excentrieke man. Hij heeft als hobby stuntvliegen. Deze foto van het wijnhuis maakte hij vanuit zijn stuntvliegtuig.

Stap 1: Kleur. Dit geeft al de eerste hints. Er bestaan zwarte wijnglazen, maar daar heb je voor een echte blindproefwedstrijd niets aan. Leuk om een wijnsnob mee te foppen en een rode wijn als wit te laten beoordelen, maar meer ook niet. Dat dit rode wijn is behoeft geen toelichting, maar hij is niet ondoorzichtig en de kleur is granaatrood. Dat doet de druiven die inktachtige wijn geven al afvallen en nu weet je ook dat het geen piepjonge wijn is (ja, leeftijd moet je ook kunnen raden). Jonge wijn is paars, oude wijn is bruin.

Stap 2: Geur. Het belangrijkste. Vaak ben je er bij het ruiken al achter dat het Sangiovese is. Een jonge versie heeft aroma’s van koude zwarte thee, bosbes en (morel)kersen. Als hij ouder wordt paddestoel, bosgrond, gekarameliseerde ui en leer; Sangiovese kan lekker hartig worden. Heeft -ie een eiken vat van binnen gezien, dan proef je wel vanille, kaneel, kruidnagel en tabak, maar het blijft elegant en kruidig. Het is niet de Italiaanse stijl om er een dikke laag karamelaroma’s overheen te leggen. Bij een goede blindproeverij schenk je typische wijnen. Een Sangiovese uit Australië bestaat wel, maar hoort niet thuis in een wedstrijd, dan is het niet te doen. De thuisbasis voor deze druif is uiteraard Toscane en de Chianti regio in het bijzonder.

Stap 3: Smaak. Italiaanse wijnen, in het bijzonder midden tot noord- italiaanse, zijn fris. Een slechte wijnmaker schiet door en maakt ze flauw en zuur, een goede maakt ze krachtig en elegant en de Sangiovese is hier het extreemste voorbeeld van. Decennia aan slechte zure Chianti worden gelukkig nu weggespoeld door de moderne Sangiovese die wat ons betreft zijn gelijke niet kent. Die zuren passen natuurlijk bij de Italiaanse keuken vol groene olijfolie en tomaten. De afdronk is lang en smaakt zeker naar meer, dus heb je het over goede kwaliteit die waarschijnlijk wat ouder is dan je zou denken. 2015 was een pittig jaar, koud en nat in het begin en droog en erg heet aan het eind. Opbrengsten waren daardoor laag, maar de druiven klein en heel geconcentreerd. Voilà, een Chianti Riserva van 100% Sangiovese uit 2015.