Sommariva Prosecco Rive di San Michele Extra Dry

Prosecco. Het vrolijke fizzy drankje is zo’n beetje de populairste mousserende wijn in de wereld. Champagne is dan misschien wel het beroemdst, maar Prosecco wordt het meest verkocht. Dat is ook niet gek, de lichte en fruitige stijl valt bij iedereen in de smaak, en dat tegen een veel aantrekkelijker prijs dan Champagne.

© Pandora’s Bottle (2018) Cinzia legt uit over de Rive (Grand Cru) wijngaarden.

Deze verkoopwedstrijd bleek echter een race to the bottom. Tijdens de financiële crisis begon het tot de wijnboeren door te dringen dat het belangrijk was om de naam Prosecco te beschermen. Voor die tijd kon een wijn gelabeld als Prosecco zelfs uit Australië komen. In 2009 kreeg het gebied een beschermde herkomstbenaming, een DOC, verreweg de grootste in Italië. De Proseccodruif werd omgedoopt tot Glera en minstens 85% van een Prosecco moet uit deze druif bestaan. Het gebied strekt zich uit van Vicenza tot Trieste. Als je er een kijkje neemt zul je voornamelijk vlakke landbouwgrond waarnemen. De steile heuvels tussen Conegliano en Valdobbiadene binnen dit gebied werden tegelijkertijd geupgrade van DOC naar DOCG om een onderscheid tussen de simpele Prosecco van de vlakte en die uit de heuvels ook op het label duidelijk te maken.

Goed, ze hadden dus in het gebied zelf ervoor gezorgd dat de ‘merknaam’ niet meer gejat kon, maar de enorme vraag naar Prosecco maakte wel dat iedere wijnboer er het maximale uit probeerde te persen. Het gebied is extreem dicht beplant, met wijnstokken in iedere voor- en achtertuin, echt ieder stukje grond werd opgeofferd. Een beetje wijnkenner weet dat een druivenplant niet alleen graag op steile hellingen groeit, maar liever ook niet te veel fruit moet produceren voor een beetje kwaliteitswijn. Prosecco heeft dus qua smaakprofiel vaak geen duidelijke en typische eigenschappen. Met het upgraden van alle gebieden en de reputatie van Prosecco in 2009 kwamen er ook wijnboeren naar voren die dit graag anders zien. Binnen Conegliano Valdobbiadene (wat sinds vorig jaar zelfs UNESCO World Heritage is!) werden daarom nóg betere stukjes grond aangewezen, de steilste hellingen met de meeste zonuren werden Rive’s (dialect voor heuvel) genoemd. Er zijn er 43 en één ervan is Rive di San Michele waar Cinzia Sommariva ook enkele hectares in bezit heeft. De opbrengst per ha heeft een maximum gekregen, de druiven moeten zó rijp zijn dat ze minimaal 11,5% alcohol garanderen en het oogstjaar prijkt op het label. In traditionele stijl zijn de wijnen vaak off-dry, heel verwarrend opgeschreven als extra dry of dry (deze is het zoetst…). Het effect is echter absoluut niet zoet te noemen, voor de meesten smaakt het alsnog lekker fris en droog, maar het maakt de wijnen extra aromatisch.