Weingut Hofmann Grüner Veltliner Traisental “Oberndorfer Piri”

Ah, Oostenrijk. Land van de Alpen, wintersport, wansmakelijke schlager après-ski muziek en grote pullen bier geserveerd door kloeke blonde dames in dirndls. Heel gezellig, maar het roept veelal geen associatie met elegante wijnen op. Niets is echter minder waar, ze maken er prachtige wijnen.

© Pandora's Bottle (2018) Wijnmaker Rudi is één met de natuur.

Oostenrijk heeft lange tijd, in navolging van de Duitse stijl, halfzoete en zoete witte wijnen geproduceerd. Veel daarvan was bedoeld voor de Duitse markt en het gros was gericht op de onderkant daarvan. Echter, zelfs de simpelste halfzoete wijntjes moeten in deze landen aan minimale kwaliteitseisen voldoen. Vanaf een bepaald niveau van rijpheid van de druif wordt de Prädikat-classificatie gebruikt. In de jaren ’80 waren er producenten die in mindere oogstjaren moeite hadden om te voldoen aan de eisen voor die kwalificatie. Ze hadden echter wel lange contracten afgesloten met supermarktketens om die kwaliteit te leveren. De rijpheid of suikergehalte van de druivenpulp wordt gemeten aan de hand van het soortelijk gewicht. Nu zouden ze om de wijn te corrigeren aan kunnen zoeten met suiker, maar dat is illegaal. Bovendien corrigeert dat niet het gebrek aan aroma’s en complexiteit en ook niet de body, ofwel textuur van de wijn. Een of andere Oostenrijkse slimmerd met een chemische achtergrond moet hebben bedacht dat di-ethyleenglycol, het ingrediënt in antivries, een stof is die wel voor body voor kon zorgen. Helaas is DEG hartstikke giftig. Nu is het giftig vanaf 40 g in één dosis, of in elk geval korte tijd. Er zat in de meeste flessen maar enkele grammen of minder, en niemand (mag ik hopen) drinkt in zeer korte tijd meer dan 20 flessen weg. Maar op lange termijn zorgt het ook in kleine hoeveelheden voor hersen-, lever- en nierschade.

In elk geval, na de onthulling van het schandaal in ‘85 klapte de volledige Oostenrijkse wijnindustrie in elkaar en de Duitse wijnmarkt kreeg ook een flinke knauw. En het type wijn, de halfzoete en zoete wijntjes, waren in de jaren erna beduidend minder populair. Het blijkt een geluk bij een ongeluk. Om de Oostenrijkse wijn weer op de kaart te krijgen werd er veel meer geproduceerd in het hogere kwaliteitssegment, en hebben ze zich vrijwel volledig toegelegd op de productie van droge, frisse wijnen. Dé druif naar keuze is daarbij Grüner Veltliner. Eén op drie druivenplanten in Oostenrijk is Grüner Veltliner. Het druivenras kenmerkt zich door aroma’s van limoen, peper en een haast augurkachtige groene frisheid.