Grasparossa

Grasparossa is de rock-’n-rollversie van Lambrusco: bruisend, donker, en altijd met een klein beetje rebelsheid in z’n schuimkraag. Hij komt uit Emilia-Romagna, net als z’n vele Lambrusco-familieleden, maar hij heeft een tikje meer attitude. Grasparossa is degene die op z’n motor komt aanrijden, nog wat bramen aan z’n leren jas kleven heeft, en je uitnodigt voor een pizza met spek en scherpe kaas om half elf ’s ochtends – gewoon, omdat het kan.

In het glas is hij diep robijnrood, licht mousserend, en vol sappige kersen, bramen, pruimen en soms een bittertje dat lekker tegen je tong aan duwt. Z’n bubbels zijn vrolijk maar z’n structuur is stevig. Grasparossa is geen zacht zoet frisdrankje; hij heeft zuren, tannines en een eigen mening. Vaak droog (of net off-dry) en met genoeg pit om te drinken bij stevige gerechten – worst, ragù, of gefrituurde dingen met knoflook en lef.

Hij is niet gemaakt voor lange filosofische gesprekken, maar wel voor tafels vol gelach, muziek en mensen die met hun handen eten. Grasparossa is feestelijk zonder kitsch, ongecompliceerd zonder saai te zijn, en op z’n best als je hem iets te koud schenkt en hem daarna z’n werk laat doen.

Een beetje wild, een beetje brutaal – maar o zo lekker. Grasparossa is de wijn die laat zien dat Lambrusco meer is dan nostalgie. Hij is terug. En hij brengt z’n eigen soundtrack mee.